Καθημερινά παίρνω από μια γειτονιά που κάθονται γιαγιάδες και παππούδες, στον ήλιο. Κάθε φορά περνάω από κει τους μιλάω, χωρίς να τους γνωρίζω… η καλημέρα άλλωστε είναι του Θεού.
Χθες τους πείραξα λέω καφέ δεν πίνετε; Λέει η γιαγιά “Γιατί δεν μας έφερε εσύ;”.
Χαμογέλασα και χωρίς δεύτερη σκέψη, πήγα στο σούπερ μάρκετ, πήρα καφέ και ζάχαρη.
Όπως γυρνούσα και της το έδωσα, μόνο η ευχές που έδωσε, ήταν θησαυρός ενός ανθρώπου.
Όπως λέει ο Στέφανος Ψαράς “Κάνε το καλό και ριχτό στο γιαλό”, ο προ παππούς μου, θα το δείτε γραμμένο πάνω στην Παναγία του Φιλώτι Νάξου.
Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου πάνω στην γη. Να κάνει το καλύτερο, να δίνει αγάπη. Εγώ χθες νομίζω ότι κέρδισα το λαχείο με αυτό το καλό που έκανα.
*και δεν το λέω, να δείξω ότι έκανα κάτι! Όμως να σας πω να κάνετε και εσείς τέτοιες πράξεις.
Α.Σ. 25.2.24