ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΡΙΚΑΒΑΖΗ
Ο σεβασμός που χάθηκε στις αυλές των σχολείων
Βλέποντας ένα μικρό παιδί να χτυπά τα κουδούνια της πόρτας έξω από το σχολείο, χωρίς κανέναν σεβασμό για το χώρο και τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί, αισθάνομαι την ανάγκη να καταγράψω ένα φαινόμενο που δυστυχώς γίνεται ολοένα και πιο συχνό. Το παιδί αυτό, που είχε μόλις σχολάσει και επιδίδονταν σε πειράγματα και πλάκες, δείχνει να αγνοεί πλήρως τη σημασία της παιδείας και του σεβασμού.
Ενώ οι περισσότεροι μαθητές καταλαβαίνουν ότι το σχολείο είναι ένας χώρος μάθησης και ανάπτυξης, υπάρχουν και αυτοί που επιλέγουν να καταστρέφουν την ατμόσφαιρα και το κλίμα συνεργασίας. Το παιδί, αντί να σεβαστεί το χώρο και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, έσπαγε καλάθια και καγκελά, προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιές και να κάνει την πλάκα του. Αυτό το είδος συμπεριφοράς είναι όχι μόνο ανεύθυνο, αλλά και επικίνδυνο.
Ο σεβασμός προς το σχολείο και προς τους εκπαιδευτικούς αποτελεί θεμέλιο λίθο της κοινωνίας μας. Πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη παιδεία όταν τα παιδιά μας μεγαλώνουν χωρίς να καταλαβαίνουν τη σημασία της ευθύνης και του σεβασμού; Η σημερινή εικόνα είναι αποκαρδιωτική: παιδιά που εκφράζουν απουσία σεβασμού και που δείχνουν ελάχιστη εκτίμηση προς τις αξίες που θα τους οδηγήσουν στη ζωή.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε αυτή την πραγματικότητα. Η παιδεία δεν είναι μόνο η διδασκαλία γραμμάτων και αριθμών. Είναι και η καλλιέργεια αξιών, και η διαπαιδαγώγηση των αυριανών πολιτών με σεβασμό και ευθύνη. Ας αναλογιστούμε όλοι μας τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτή την εικόνα, πριν είναι αργά.
Τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως από τα παραδείγματα που βλέπουν γύρω τους. Αν δεν δουν σεβασμό στο σπίτι, στον δρόμο, στα μέσα ενημέρωσης, πώς θα τον εκφράσουν στο σχολείο;
Ίσως είναι καιρός να ξαναθυμηθούμε όλοι — μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί — ότι ο σεβασμός δεν είναι απλώς ένας κανόνας συμπεριφοράς, αλλά η βάση της ανθρώπινης συνύπαρξης. Χωρίς αυτόν, κανένα κουδούνι δεν θα σημάνει πραγματική πρόοδο.
Α.Σ.
