Το Βενιζέλειο νοσοκομείο έχει μια μεγάλη ιστορία και θα παραμείνει στις επάλξεις και ανοιχτό για όλους τους κρητικούς.
Το Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου βρίσκεται υπό κατάρρευση.
Τα ξημερώματα βρέθηκα στο νοσοκομείο με φρικτούς πόνος, από την τελευταία μου εμπειρία, σε νοσοκομείο δεν ήθελα να περάσω απέξω, για τον τρόπο που συμπεριφέρονται.
Στο νοσοκομείο όμως του Βενιζελείου, παρόλο που μπορεί να έχει αναμονή, δεν φταίνε γιατροί όμως!
Και εκείνοι που εργάζονται πηγαίνουν από βάρδια σε βάρδια σε άλλα νοσοκομεία του του νησιού. Χρειάζεται υπομονή και στήριξη για την προσπάθεια που κάνουν, αυτοί άνθρωποι, χρειάζεται σεβασμός, το λάθος που κάνουμε είναι να ενημερώνουμε διάφορα τοπικά μέσα και χωρίς να μπαίνουμε στην θέση τους, έστω για λίγο..
Με βλέπει ο πρώτος γιατρός
“Τι πάθατε;”
Του λέω τώρα το ιστορικό μου.
“Χαμογελώντας ειρωνικά πόσα σουβλάκια φάγατε;”
Μέσα στον πόνο μου και την υπομονή του ξανά εξηγώ!
4 χρόνια πάρτε ένα “δάνειο”, 1000€ να κάνετε την επέμβαση σας!”
Του απαντάω ωραίο αυτό που είπες θα το γράψω..
“Τι εννοείς;”
Αυτός ενικό εγώ πληθυντικό…
Eπειδή η υπομονή, κάπου εκεί τελειώνει…
Γυρνάω και του λέω στον πληθυντικό..
Ονομάζομαι Α.Σ. και το επάγγελμά μου είναι δημοσιογράφος!
Και εκεί άρχιζε και μου τα άλλαζε.. Μου λέει ευγενικά “Στο χειρουργικό πρέπει να πάτε όχι, εδώ που σας στείλανε…”
Έχω πει στην ζωή μου, να μην λέω την εργασιακή μου ταυτότητα, αλλά είναι φορές που σε προκαλούν, δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιοι περνούν το δικό τους Γολγοθά. Πάνε στο νοσοκομείο να απαλύνουν το πόνο τους και όχι να ακούν ειρωνείες!
Δεν είναι όμως όλοι γιατροί το ίδιο, είναι και εκείνοι που δίνουν την ψυχή τους, για να κερδίσουν μάχες μαζί με τους ασθενείς τους!
Και αν το νοσοκομείο λειτουργούσε με 100%, με προσωπικό στις θέσεις τους, θα προβλήματα δεν θα υπήρχαν.
Θέλω να ευχαριστήσω, το χειρουργικό που από την πρώτη στιγμή με αγκάλιασαν και με το χαμόγελο, ξέχασα ότι πονούσα.
Λίγες πληροφορίες για την ιστορία του νοσοκομείου..
Η ίδρυση αποφασίστηκε το 1936, σε ένδειξη φόρου τιμής στον Ελευθέριο Βενιζέλο, που είχε πεθάνει στις 18 Μαρτίου εκείνης της χρονιάς. Μετά από 13 χρόνια, το 1949, υπογράφηκε σύμβαση μεταξύ της Παγκρητικής Ένωσης ΗΠΑ, ελληνικής κυβέρνησης, Αμερικανικής Αντιπροσωπείας και του δήμου Ηρακλείου για την κατασκευή του νοσοκομείου. Οι τρεις πρώτοι ανέλαβαν τη χρηματοδότηση και ο Δήμος Ηρακλείου παραχώρησε το οικόπεδο στην περιοχή της Κνωσού. Το νοσοκομείο ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε στις 22 Αυγούστου 1953. Λειτούργησε ως σανατόριο μέχρι το 1967, όταν μετατράπηκε σε γενικό νοσοκομείο με 200 αρχικά κλίνες.
Πηγή πληροφορίες: venizeleio.gr
Άρθρο Αγγελική Σ.
