Ήταν 5 Σεπτεμβρίου 2019, όταν με φρικτούς πόνους μεταφέρθηκε στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου. Η διάγνωση των γιατρών ήταν – Χολολιθίαση με επέμβαση -.
Μπήκε στη λίστα αναμονής περιμένοντας να την καλέσουν για χειρουργείο.
Τα χρόνια περνούσαν, ήρθε ο “COVID” και λόγω αυτού οι επεμβάσεις δεν γινόταν εύκολα. Στη συνέχεια ήρθε η διάλυση στα νοσοκομεία και “ξανά μανά” από την αρχή.
Μια μέρα την κάλεσαν για να επιβεβαιώσουν αν έχει κάνει την επέμβαση ή αν την έχει κάνει σε κάποια ιδιωτική κλινική.
Τους ενημέρωσε ότι δεν έχει κάνει και ότι περιμένει τη σειρά της στη νέα λίστα.
Η κρίση χολής συνεχίζονταν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, η αναμονή τεράστια, τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά να πονάει όλο και περισσότερο χωρίς βέβαια να υπάρχει επαρκές προσωπικό στα νοσοκομεία για να τη βοηθήσουν, να φτάνει στη λιποθυμία από τον έντονο πόνο. Επίσης το ιστορικό της να μην υπάρχει από το Βενιζέλειο στο ΠΑΓΝΗ.
Έφτασαν στο σημείο να της προτείνουν για απογευματινό χειρουργείο. Ο “τιμοκατάλογος” κοστολογείται στα 1.500€. Δεν ξέρω ποιος έχει τόσα χρήματα, για μια τέτοια επέμβαση, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει δημόσια υγεία! Όλο λέει ο κύριος υπουργός ότι δίνουν συγχαρητήρια, εγώ ξέρω να πω.. ότι οι ασθενείς και οι γιατροί παλεύουν λίγο πριν το κλείσιμο!
Μέσα σε αυτή την οδύσσεια, να πρέπει να νοσηλευτεί.. και να μην υπάρχει διαθέσιμο κρεβάτι!
Αυτή είναι η δημόσια υγεία κύριοι! Περιμένοντας 5 χρόνια για μια επέμβαση χολολιθίασης!
Α.Σ.