Δεν έχει τέλος η τραγωδία στα Τέμπη..
Για 9η μέρα ένας πατέρας κάνει απεργία πείνας στο Σύνταγμα ζητώντας το αυτονόητο: να εκταφή το παιδί του, για να βεβαιωθεί ότι θάφτηκε όπως και όλοι οι άλλοι άνθρωποι, με όνομα και ταυτότητα, όχι με σιωπή και αμφιβολία. Αυτό που ζητάει δεν είναι υπερβολή· είναι το στοιχειώδες δικαίωμα κάθε γονιού να ξέρει την αλήθεια.
Κι όμως, η Δικαιοσύνη δείχνει να παίζει καθυστερήσεις. Στον Άρειο Πάγο ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον. Οι αρμόδιοι δηλώνουν αναρμόδιοι, οι διαδικασίες πνίγονται στη γραφειοκρατία, ενώ οι οικογένειες θάβονται καθημερινά κάτω από το βάρος της αβεβαιότητας. Στο τέλος, αν συνεχιστεί αυτή η κοροϊδία, θα φτάσουμε στο σημείο να ξεθάβουν όλους τους νεκρούς από τα κοιμητήρια, απλώς για να δουν οι συγγενείς αν πράγματι είναι θαμμένος ο δικός τους άνθρωπος.
Μόνο όποιος έχει κάτι να κρύψει και φοβάται την αλήθεια αρνείται την εκταφή. Γιατί όποιος δεν φοβάται, δεν έχει να χάσει τίποτα από το φως. Το να ζητούν οι οικογένειες νέες εξετάσεις, είναι ο μόνος τρόπος να κλείσουν οι πληγές. Χωρίς αυτό, οι πληγές θα μένουν ανοιχτές και η οργή θα φουντώνει.
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να βλέπει γονείς να πεθαίνουν σιγά-σιγά από απελπισία έξω από τη Βουλή, ενώ οι θεσμοί κάνουν πως δεν ακούν. Η αλήθεια δεν είναι πολυτέλεια· είναι το ελάχιστο χρέος απέναντι στους νεκρούς και τους ζωντανούς. Μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να πενθήσουν, να βρουν γαλήνη, να νιώσουν ότι η πολιτεία σέβεται τον πόνο τους.
Η τραγωδία των Τεμπών δεν τελείωσε τη νύχτα της σύγκρουσης. Συνεχίζεται κάθε μέρα που οι αρμόδιοι σιωπούν. Κι όσο η αλήθεια μένει θαμμένη, η Δικαιοσύνη θα χάνει το ίδιο της το νόημα.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ
