Ο Σεισμός που ξύπνησε μνήμες – Η ανάρτηση του Χαράλαμπου Φασουλά

Μεγάλη αναστάτωση στην Κρήτη, μετά τον ισχυρότατο σεισμό που σημειώθηκε το πρωί της Πέμπτης (22/05), εντάσεως 6,1 Ρίχτερ, σύμφωνα με την αυτόματη λύση του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου.

Με το μήνυμα που εστάλη στα κινητά των κατοίκων όσων έχουν σύστημα Android, να λέει για 7.2 Ρίχτερ.

Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται στα 56 χιλιόμετρα βόρεια της Νεάπολης Λασιθίου, στην Κρήτη. Μάλιστα, έγινε αισθητός εκτός από την Κρήτη, στα νησιά των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων και της Αττικής, σύμφωνα με κατοίκους που μίλησαν στο Ευρωπαϊκό – Μεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο.

(Η βυθιση της Αφρικανικής πλάκας σύμφωνα με τον Angelier 1980)

Ο κόσμος άλλη μια φορά έντρομος βγήκε από τα σπίτια του, είχε διάρκεια και ο φόβος μεγάλωνε τα ζώα είχαν τρελαθεί. Κάθε φορά ένας σεισμός θα μας θυμίζει το Αρκαλοχώρι… Αλλά ένα φυσικό φαινόμενο που δεν ξέρεις πως να το διαχειριστής.. ψυχραιμία λοιπόν!

Πάντως ..

Υπάρχουν αναφορές σύμφωνα με τις πληροφορίες weathercompass.gr, πως η δόνηση έγινε αισθητή μέχρι την Μάλτα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Έτσι για την πληροφορία!

(Με κίτρινο αστέρι το εκτιμώμενο επίκεντρο)

Τον λόγο που η ισχυρή δόνηση των 6,1 ρίχτερ έγινε αισθητή σε μεγάλο εύρος εξηγεί ο γεωλόγος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, Δρ. Χαράλαμπος Φασουλάς.
Συγκεκριμένα, αναφέρει πως «ο ισχυρός σεισμός που μας κτύπησε το πρωί ήταν ένας παρόμοιος σεισμός με αυτόν που έγινε πριν μερικές εβδομάδες τη θάλασσα της Σητείας. Είναι ένας ενδιαμέσου βάθους σεισμός πάνω στη βυθιζόμενη, κάτω από την Κρήτη, Αφρικανικά πλάκα (κίτρινο αστέρι), γι αυτό και έγινε αισθητός σε μεγάλες περιοχές, απ ότι φαίνεται και στη βόρεια Αφρική.

Επειδή η πλάκα αυτή καθώς βυθίζεται έχει σκαφοειδή μορφή, πιέζεται πλευρικά και έτσι σπάνε κομμάτια της και γλιστρά το ένα δίπλα στο άλλο. Είναι σεισμοί που δεν δίνουν συνήθως πολλούς και μεγάλους μετασεισμούς, αν και έχουν παρατηρηθεί μερικοί μέχρι τώρα. Συνήθως αυτοί οι σεισμοί είναι “μοναχικοί” και δεν έχουν άλλες συνέπειες στον ανώτερο φλοιό.

Είναι σεισμοί με τους οποίους τόσο εμείς όσο και τα κτίρια μας πρέπει να μάθουμε να ζούμε.»