Δίνεις την ψυχή και το σώμα σου για την εργασία. Ξοδεύεις ώρες, μέρες, χρόνια ολόκληρα, θυσιάζοντας στιγμές από την προσωπική σου ζωή. Κι όμως, πολλές φορές δεν παίρνεις ούτε ένα «ευχαριστώ», ούτε μια καλή κουβέντα που να αναγνωρίζει την προσπάθειά σου.
Η δουλειά γίνεται προτεραιότητα, κι εσύ χάνεις γιορτές, οικογενειακές στιγμές, χρόνο για τον εαυτό σου. Μα η αλήθεια είναι πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να ξεχνά ότι πίσω από τον εργαζόμενο υπάρχει άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με ανάγκες, συναισθήματα και ζωή που δεν μπορεί να αναβάλλεται επ’ αόριστον.
Γι’ αυτό, να τους θυμίζεις: έχεις και προσωπική ζωή. Δεν είσαι μηχανή, είσαι άνθρωπος. Και η ζωή δεν μετριέται μόνο με το πόσο δούλεψες, αλλά και με το πόσο έζησες.
